இலங்கை அரங்கின் கூத்தாளுமை அண்ணாவி கு.பொன்னம்பலம்!

136

 

அறிமுகம்

அண்ணாவிமார் எனும் அரங்க ஆளுமை கூத்தாற்றுகை அழகியல் வெளிப்பாட்டோடு மட்டும் நின்று விடாது, அதற்கு பாலமான சமூகத்தின் உயர் அந்தஸ்துள்ள பல்துறை சமூகச் செயற்பாட்டாளராகவும் விளங்குபவர். இவர்கள் உள்ளூர் அறிவுத்திறனிலும், மீன்பிடி, விவசாயம், மருத்துவம், மந்திரம், சடங்கு, ஊர் நிருவாகம் போன்ற தொழில் தேர்ச்சியிலும் வல்லமை பெற்றவர்கள். இந்தப் பின்னணியிலேயே அண்ணாவி கு.பொன்னம்பலம் அவர்களை அணுக வேண்டியுள்ளது. இவர் கூத்தாளுமையின் வெளிப்பாட்டினால், ‘கலாபூசணம் விருது’, ‘கலைக்கூத்தன் விருது’ ஆகிய விருதுகளைப் பெற்று புகழ்பெற்றவர். ஈழத்துக் கூத்தாளுமையும், கூத்துப் பிதாமகனுமாகவும் காணப்பட்டவர். வடமோடி, தென்மோடிக் கூத்துக்களில் தேர்ந்த புலமையும், ஆற்றலும் பெற்றவர். ஊர் ஊராகச் சென்று தனது கலைச் சேவையைச் செய்த பெருங்கலைஞர். அண்ணாவி பொன்னம்பலத்தினது கூத்துப் பங்களிப்பில் வெளிப்பட்ட செயற்பாடுகள் பற்றி அவருடன் உரையாடி, நேர்கண்டு, அவரின் கூத்துப் பயிற்றும் முறையைப்பார்த்து, அவரிடம் கூத்துப் பயின்று பெற்றுக்கொண்ட தகவலின் அடிப்படையில் இக்கட்டுரை அமைகின்றது. அத்துடன், இது அடிப்புற அரங்க அணுகுமுறையில் நோக்கப்படுகின்றது.
கூத்தரங்கச் சூழலில் அண்ணாவியின் பங்களிப்பு ஈழத்து நாடக அரங்கப் பரப்பில் மண்ணுக்குரிய அடையாளத்துடன் பயில்நிலையில் இருப்பது கூத்தரங்காகும். ஊர் மக்கள் தமது வாழ்வியல் தேவைகளுக்கேற்ப கூத்தாடி வருகின்றனர். சமூக மையச் செயற்பாடாக விளங்கும் கூத்து, காலனியச் சிந்தனைக்குட்பட்ட நவீன கல்விப் புலத்திலுள்ள சிலரால் கூத்தாற்றுகை நலிவடைந்து விட்டது, அதில் அழகில்லை, இதனைப் பழக்கும் அண்ணாவிமார் படிப்பறிவற்ற பாமரர்கள் என்றெல்லாம் பொருத்தமற்ற வார்த்தைகளில் கட்டமைத்துள்ளர். அத்துடன், இவர்கள் தமது எழுத்துக்களிலும், உரையாடல்களிலும் பரவலாக்கின்றமையும், படச்சட்ட மேடைக்கு ஏற்ப தகவமைத்துக் கொள்கின்றமையும் நடக்கின்றது. தமிழரின் வாழ்வியலுடன் இணைந்துள்ள கூத்தரங்கை, ஐரோப்பியர்களின் நவீன நாடக அணுகுமுறையில் கட்டமைத்து, அதன் ஆற்றுகை அழகியலின் பன்மைத்துவம் நிராகரிக்கப்படுவது பொருத்தமற்றது. கட்டிடத்திற்குள் இருந்துகொண்டு கூத்தரங்கின் ‘யதார்த்த இயங்கு தளத்தில்’ பரிச்சயம் இல்லாதவர்கள் இவ்வாறு பொருத்தமற்ற அபிப்பிராயங்களைப் பரப்புவது அவலத்திற்குரியது.

சமூக இணைவுச் செயற்பாட்டினூடாகவே கூத்தரங்கு கலையாகிறது. கூத்தரங்கு மனவளர்ச்சியையும், உளச்சிகிச்சையையும், மக்களின் ஒருங்கிணைப்பையும் வலுப்படுத்தும் பண்டைத் தமிழர் கலை வடிவமாகும். இதனாலேயே மக்கள் போராலும், இயற்கை அனர்த்தங்களாலும் பாதிக்கப்பட்டு, அகதிமுகாம்களில் தங்கியிருந்த பொழுது உளத்தாக்கத்திலிருந்து விடுபடச் சுயமாகப் பல கூத்துக்களை ஆடிக் கொண்டாடி மகிழ்ந்த வரலாறும் நிலவியது. கூத்தாற்றுகை வெளியானது இன்றைய தொழில்நுட்பத்தின் உச்சத்துடனான, உலகமயமாக்கல் சூழலில் மூச்சுத்திணறி, உயிரற்ற ஜடமாக வாழும் மனிதகுலத்திற்கு உயிர்கொடுத்து, அவர்களை உயிர்ப்புடன் கட்டியெழுப்புகின்றது.
இந்தக் கூத்தாற்றுகையினைப் பல வழிகளில் முன்னெடுத்துச் செல்லும் ‘நாடக ஆளும’ அண்ணாவி ஆவர். ஈழத்துப் பாரம்பரிய அரங்க வளர்ச்சியினைப் பல வழிகளில் முன்னெடுத்தவர்கள் இவர்களேயாவர். பல்வகை அரங்க அறிவுப் புலத்தைக்கொண்டு எம்மத்தியில் ‘நடமாடும் புத்தி ஜீவிகளே’ ஆவர். இவர்களின் அரங்கியல் ஆளுமைகளை நவீன நாடக நெறியாளர்கள் போல் அணுகிப் பார்க்கமுடியாது. அண்ணாவிமார் கூத்தொன்றை உருவாக்குவதற்கான ‘களரியடிக்கும்’ காலத்தில், திறந்தவெளியில் ஊர் மக்கள் கூடியிருக்க இடுப்பில் மத்தளத்தைக்கட்டி, மத்தளம் அடித்து, ஆடல் பாடல் பழக்கி, மெட்டெடுத்துக் கொடுத்து மேலும் பயிற்சியளித்து பல வழிகளில் நெறிப்படுத்துதலை மேற்கொள்பவர்கள். இவர்கள் சமூக அந்தஸ்துப் பெற்ற பெருமைக்குரிய மகான்கள்.

இளமைக் காலமும் கூத்தில் ஈடுபட்டமையும் இயற்கை எழில் கொஞ்சி சூரியன் அஸ்தமனமாகும் நீண்ட வயல் நிலப் பரப்பைக்கொண்டுள்ள மட்டக்களப்பின் அழகுமிகு பிரதேசமே படுவான்கரையாகும். இதில் மண்முனைத் தென்மேற்கு பட்டிப்பளைப் பிரதேசத்திற்குட்பட்ட வயலும் குளமும் சூழப்பெற்ற, அழகிய கிராமமமே ‘வால்கட்டு’ கிராமமாகும். இக்கிராமத்திலே, வசித்த கு.பொன்னம்பலம் அண்ணாவியாரின் வீட்டிற்கு முன்னால் நீண்டு நிமிர்ந்த ஆலமரம் அழகுசேர்க்கின்றது. அதன் அருகில் கோயில் ஒன்றும் உள்ளது. அதற்கு முன்னாளுள்ள வளவிலேயே அண்ணாவியாரின் வீடு அமைந்துள்ளது. இவர் 1946.06.20 அன்று குருநாதப்பிள்ளைக்கும் வள்ளிப்பிள்ளைக்கும் மகனாகப் பிறந்தார். 1958ஆம் ஆண்டிலேயே வாற்கட்டிக்கு வந்ததாகக் கூறினார்.

அண்ணாவி கு.பொன்னம்பலம் சிறுவனாக இருந்த பொழுது, அவரது சித்தப்பா, மச்சான் ஆகியோர் தரமான கூத்துக் கலைஞராகச் செயற்பட்டனர். இவர் அவர்கள் கூத்துப்பழகும் போதும், அதனை அரங்கேற்றும் போதும் அதனைப் பார்த்து மகிழ்ந்ததோடு, அதில் ஈடுபடவும் தொடங்கினார். இளவயதில் பாடல்களை முணுமுணுத்தல், வீட்டிலும், நண்பர்களிடமும் பாடிக்காட்டுதல், சித்தப்பாவின் மத்தளத்தை எடுத்துக் கூத்துப் பாடலைப் பாடி அடித்துப் பார்த்தல், கூத்து ஆடிக் காட்டுதல் முதலான பல செயற்பாடுகளில் ஈடுபட்டார். இதனைச் சுற்றத்தாருக்கும், வீட்டிலுள்ளவர்களுக்கும் செய்து காட்டினார். கூத்தின் அழகியல் உணர்வு மெல்லமெல்லப் பொன்னம்பலத்தின் சிறுபராயத்தில் அவருக்குள் ஊறத்தொடங்கியது. கூத்து மலிந்த கிராமத்தில் பிறந்ததால் அதனைச் சுவாசித்து உயிருடன் கலந்தார். இது பற்றி அண்ணாவியார் பின்வருமாறு கூறினார். “சித்தப்பா பழகிய கூத்தைப் பார்த்துப் பார்த்து உள்வாங்கிய எனக்கு, அதில் பழக மிக ஆசையாக இருந்தது. கூத்தாடிய பின் ஓய்

வு நேரங்களில் நான் ஆடி பழகுவேன். பழகிய பின் 15 வயதில் ஆர்வம் மேலிட்டது” என்றார்
கூத்தாடியமையும் அண்ணாவியாகியமையும்
கூத்தின் சூழலில் வாழ்ந்த அண்ணாவி பொன்னம்பலம் 18 வயதில் கிரான் குளத்தைச் சேர்ந்த அண்ணாவி கதிர்காமத்தம்பி பழக்கிய நொண்டி நாடகத்தில் நொண்டியாக ஆடினார். இதுபற்றி கூறும்போது “இக் கூத்தாடுவதற்கு மூன்று நாட்கள் ஆடிப்பழகி பின்னர் சட்டம் கொடுக்கப்பட்டது. எனக்கு ‘கட்டியக்காரன்’, ‘சின்னக்கோன்’ ஆகியவற்றிற்கான சட்டம் தரப்பட்டது. ஆடிப்பழகிக் கொண்டு இருக்கும் போது நொண்டிக்கு ஆடியவர் திறமையாக ஆடாததால் ‘நொண்டியை’ பொன்னனுக்கு கொடுக்கணும் என்று தந்தனர். நானும் பாடி ஆடிக் காட்டினேன். இதனால் நொண்டிப் பாத்திரத்திற்கு விருப்பத்துடன் ஆடினேன். கதிர்காமத்தம்பி அண்ணாவியாரே எனது குருநாதர்” என்று குறிப்பிட்டார். பொன்னம்பலம் ‘நொண்டி நாடகத்தைப்’ பழகும் போது அதன் மெட்டு, தாளம், தரு அதற்குரிய ஆட்டம், மத்தளம் அடித்தலின் நுட்பம், அவரது ஆளுமையின் வெளிக்கொணர்கை போன்ற வித்தையெல்லாம் கூத்துப் பழகும் களத்தில் உள்வாங்கியதோடு, அதில் முழு ஈடுபாட்டுடன் தன்னை அர்ப்பணித்தார். இவர் நொண்டியாக ஆடிய இக்கூத்து செட்டிப்பாளயம், பழுகாமம், ஓந்தாச்சிமடம், புதுக்குடியிருப்பு ஆகிய கிராமங்களிலும் மீண்டும், மீண்டும் களரியேற்றப்பட்டது. இதனூடாக இவர் கூத்தை நுணுக்கமாகக் கற்றுக் கொண்டார். நொண்டிக்கு ஆடியபோது நொண்டியாகக் காலை இழுத்து ஆடும் விதம், பாடலின் ஆழம், குரலின் நெளிவு சுழிவுகள், இடுப்பை அசைத்தல், நகைச் சுவையாகப் பாடுதல், செட்டியை ஏமாற்றுதல், ஆற்றைக் கடக்க முடியாத போது வேதாளம் தோன்றி அறிவுரைத்தல், செட்டியின் மனைவியை அணைத்தல், தர்மராசாவிடம் பணம் கொடுத்து ஏமாற்றித் தன்வயப்படுத்தல், இறுதியில் தலையாரிமார் தோன்றி நொண்டிக்குத் தண்டனை கொடுத்தல், நொண்டியைக் கட்டி அடித்தல், இதன்போது இறுமாப்புடன் பாடுதல் போன்ற சூழமைவுகளில் மிக நுணுக்கமான முறையில் நிகழ்த்திக் காட்டிப் புகழ்பெற்றுள்ளார். இவை இவரது கூத்தின் ஆழத்தைத் தன்னுடம்பினுள் கொண்டிருந்த உடலியக்கத்தைக் காண்பிக்கின்றது.

1964ஆம் ஆண்டில் இளமைக் காலத்தில் நொண்டியாக ஆடிய போது எப்படியெல்லாம் ஆடி மக்களை கவர்ந்திருப்பார் என்பது இதன்மூலம் புலனாகியது. இப்புகழ்ச்சியாலேயே பொன்னம்பலைத்தை ‘நொண்டிப் பொன்னர்’ என்ற சிறப்புப் பெயரால் அடையாளப்படுத்தப்பட்டார். இதன் பின்னர் மாவட்டம் முழுவதும் இந்தப் பெயரிலேயே அழைக்கப்பட்டார். இவர் ஆடிய இக்கூத்து அக்காலத்தில் பத்திற்கும் மேல் களரியேற்றப்பட்டதன் மூலம் தென்மோடிக்குரிய ஆழத்தைப் பெற்றுக்கொண்டார்.

திருமணத்தின் பின்னர் 1969ஆம் ஆண்டில் ‘கர்ணன் மோட்சம்’, ‘17ம் 18ம் போர்’ எனும் வடமோடிக் கூத்தில் ‘வீமன்’ பாத்திரமேற்று ஆடினார். இவருக்கு அடுத்த பாணியான வடமோடி கூத்தின் அனுபவம் கிடைக்கின்றது. அத்துடன் இவர் ‘அண்ணாவி’ ஆவதற்குரிய அத்திவாரமும் நீட்சியும் இதனூடாகக் கிடைத்தது. வடமோடிக்குரிய ஆடல், பாடல், மத்தள அடி என்பனவற்றின் அனுபவத்தையும் அதன் தேர்ச்சியையும் பெற்றார். இக்கூத்தைப் பழக்கிய அண்ணாவியாரும் கதிர்காமத்தம்பியே ஆவார். இதுபற்றி கூறும்போது “என்னுடைய வரவு முடிந்ததும் ஏனைய கூத்தருடைய ஆட்டத்திற்குத் நானே மத்தளத்தை அடிப்பேன்” என்றார். இரண்டு மோடிக்குமான ஆட்டத்தையும், பாடல்களையும், மத்தள அடியையும் கதிர்காமத்தம்பி அண்ணாவியிடமே கற்றுத்தேர்ந்தார். தலைமைக் கூத்தனாக ஆடிமகிழ்ந்து தனது திறன் ஆற்றல்களை வெளிப்படுத்திய இவர், மத்தளம் அடிக்கும் முறைமையினையும் கற்றுக்கொண்டார். இக்கூத்துகள் பல தடவைகள் களரியேற்றப்பட்டன. கூத்தாடிய அனுபவத்தினூடாகவே அண்ணாவியாராக பரிணமிக்க முடியும் என்பது இதனூடாகப் புலனாகின்றது. ஒரு வருடத்திற்கும் மேல் பழகி அரங்கேற்றத்தின் பின் இக்கூத்து 45 களரிக்கும் மேல் ஏற்றப்பட்டது. ஆட்டங்கள், பாட்டுக்கள், அதனில் வெளிப்படும் நடிப்புக்களை மேலும் தமது சூழலில் இருந்து உத்வேகத்துடன் அறிந்துகொண்டார்.

தமது குருவிடம் இரண்டு கூத்திலும் ஆடிப் பழகி அதன் நுட்பமுறைகள் எல்லாம் விளங்கியப் பின்னர் 1971ஆம் ஆண்டு முதன்முதல் கூத்து ஒன்றைப் பழக்கினார். ‘அனுருத்திரன் நாடகம்’ எனும் தென்மோடிக் கூத்தினையே அம்பிளாந்துறை அம்பலத்தடியில் பழக்கினார். இதனைப் பழக்குவதற்கு ஒரு வருடத்திற்கும் மேல் காலம் எடுத்தது. பழக்கும் போது ஆடல் பாடல், மெட்டெடுத்தல், மத்தளத்தில் தாளக்கட்டை அடித்தல், தரு எடுத்தல் என்பனவற்றைச் சிறப்பாகப் பழக்கியுள்ளதாகக் குறிப்பிட்டார். அதில் ஆடிய பாத்திரங்களையும் நினைவுப்படுத்தினார். அனுருத்திரனுக்கு தியாகராசா, சுந்தரிக்கு வேலுப்பிள்ளை, வானனுக்கு பரமலிங்கம், கிருஷ்ணருக்கு சிவஞானசெல்வம், உருப்பினிக்கு செல்வராசா போன்றவர்கள் ஆடியதாகக் கூறினார்.

கற்சேனை அம்பலத்தடியில் அரங்கேற்றப்பட்டு மேலும் பல களரி ஏறியது அனுருத்திரன் கூத்து. இன்றைய முதுமைக் காலத்திலும் அவர் பழக்கியதை, நெறிப்படுத்தியதை அனுபவிக்க கூடியதாய் உள்ளது. இதனைத் தொடர்ந்து 1975ஆம் ஆண்டில் அரசடித்தீவில் ‘துரோணர் யுத்தம், ‘15ம், 16ம் போர்’ ஆகிய வடமோடிக்கூத்து பொன்னம்பலம் அண்ணாவியாரால் பழக்கி அரங்கேற்றப்பட்டன. வடமோடிக்குரிய பரிச்சயம் இந்தக் கூத்தினூடாக அவருக்குக் கிடைத்தது. அதில் மத்தள அடி, தாளம் தீர்த்தல், பாடலின் மெட்டு, ஆட்டக் கோலங்கள், தரு எடுக்கும் முறைமை என்பன சிறப்பாக கற்பித்துக் கொடுக்கப்பட்டது. இதற்குக் காரணம் ‘கர்ணன் போர்’ வடமோடிக் கூத்திப் பழக்கியதனூடாகக் கிடைத்தவையாகும்.

இதனைத் தொடர்ந்து இவரால் 1977ஆம் ஆண்டில் வால்கட்டுக் கிராமத்தில் வள்ளியம் வடமோடிக் கூத்தும், 1980ஆம் ஆண்டில் விடுதிக்;கல் வாளபீமன் நாடகம் தென்மோடிக் கூத்தும், 1983ஆம் ஆண்டு பண்டாரியாவெளியில் மாடுபிடிசண்டை வடமோடிக் கூத்தும், 1985ஆம் ஆண்டு பப்பிரபாகன் நாடகம் வடமோடிக் கூத்தும், 1987ஆம் ஆண்டு கடுக்காமுனையில் தருமபுத்திர நாடகம் வடமோடிக் கூத்தும், 1989ஆம் ஆண்டு தருமர் வைகுந்தம் நாடகம் வடமோடிக் கூத்தும், 1993ஆம் ஆண்டு திக்கோடையில் கீசகன்வதை வடமோடிக் கூத்தும் பழக்கி அரங்கேற்றப்பட்டன. இவை பாரம்பரியமாக வட்டக்களரியில் விடியவிடிய ஆடப்பட்ட கூத்துக்களாகும். பிற்காலத்தில் பண்டாரியாவெளியின் பாடசாலையில் போட்டிக்காக காத்தமுத்து எனும் விN~ட கூத்தும் பழக்கப்பட்டுள்ளது. 2007ஆம் ஆண்டு இராம நாடகம் வடமோடிக் கூத்தும் அரங்கேற்றப்பட்டதை அறியமுடிகின்றது.

பண்டாரியாவெளி நொண்டி நாடகத்தில் அண்ணாவி பொன்னம்பலம்
பண்டாரியாவெளியில் நொண்டி நாடகம் இவரால் பயிற்றுவித்த பொழுது முழுக்காலமும் அவருடன் பயணித்த அனுவம் மேலானது. 2012ஆம் ஆண்டு ஜீன் மாதம் 10, 13, 16 ஆகிய நாட்களில் நடைபெற்ற களரியடித்தலில் முதுமையிலும் மத்தளத்தை இடுப்பில் கட்டி ஆடிக்காட்டி, வாள் சுழற்றி, பயிற்சி கொடுத்து செய்து காட்டி பழக்கும் போது காணப்பட்ட கம்பீரம், உயர்ந்த தோற்றம், தளராத செயற்பாடு, தேர்ந்த ஆளுமை, வீராப்பு. அண்ணாவியாருக்குரிய தரம்; போன்றவற்றின் மூலம் கண்டு கொள்ளும் வாய்ப்பு எனக்கு கிடைத்தது. அப்பொழுது கல்விகூடம் கூத்துப் பற்றிக் கட்டமைத்ததன் பொய்மை அங்கு வெளிப்பட்டது. அத்துடன், கூத்தர்கள் பாட்டைப் பாடாதுவிடும் பொழுது, ஆட்டத்தை வெளிப்படுத்த முடியாத பொழுது, நடிப்பை உடலுக்குக் கொண்டுவர முடியாத பொழுது, வாளைச் சுழற்றி ஆட அவதியுறும் பொழுது அக்கணப்பொழுதில் மத்தளம் கட்டப்பட்ட நிலையில் சொல்லிக்கொடுத்து பயிற்றுவித்தார்.

மேலும் இதன் அனுபவத்தைப் பகிர்வதன்மூலம் மனப்பதிவை உணர்த்தலாம். இது பண்டாரியாவெளி நொண்டி நாடகக் களரியடித்தல் காலத்தில் நொண்டி நாடகத்தைப் பழக்கும் முறையியைப் பார்த்து அனுபவித்தப்போது வியப்பைத் தந்தது. ஒவ்வொருத் தருவும் தொடங்கும் முன்னர் சத்தமாகவும் அழகாகவும் எடுத்துக் கொடுப்பார். ஏடு பார்ப்பவர்களின் சத்தத்தை விட அண்ணாவியார் மத்தளத்தை அடித்துக் கொண்டு சத்தமாக இதமாக ஒவ்வொரு சொல்லுக்குமான ஏற்ற இறக்கம் என்பனவற்றை அழுத்தத்தோடு சொல்லிக் காட்டினார். பிழையாகப் படித்தால் திருத்திக் காட்டினார். ஒவ்வொரு பாத்திரத்திற்குமான வரவுக்குரிய சபை விருத்தத்தைச் சத்தமாக பாடிக் காட்டினார். வரவுத் தாளம் ஒவ்வொருவருக்கும் ஜந்து முதல் ஆறு வரை இருந்தது. கட்டியக்காரன், தருமராசன், மந்திரி, வேதாளம், நொண்டி, சொக்கன், செட்டி, இடையர்கள், தலையாரி ஒவ்வொன்றிற்கும் அதன் பண்பு, சிறப்பு, சமூகநிலைப்பாடு என்பவற்றிற்கேற்ப வரவு அமையும். கூத்தர்கள் இதற்கேற்ப ஆட்டத்தைப் பழகினார்கள்.

இக்கூத்தைப் பழக்கும் போது எழுத்துருவுக்கும் அப்பால் நகைச்சுவையாகப் பேசுதல், நித்திரையில் இருப்பவர்களை எழுப்பி விடுவதற்கேற்ப ஆட்டம், விரசமான வார்த்தை என்பன புதிதளித்தல் நிலையில் இருக்கும். கூத்துப் பாத்திரத்திற்கு ஏற்ப அதில் ஆடியவர்களை உச்சரித்துப் பாடுதலும் இவரினால் வழிப்படுத்தப்பட்டது. தென்மோடிக் கூத்திற்கான ஒவ்வொரு மெட்டையும் தானே பாடி மத்தளத்தில் அடித்துத் தருவை எடுத்துக் கொடுத்தார். சில இடங்களில் இத்தன்மை காணப்படுவதில்லை. ஆனால், பொன்னம்பலம் அண்ணாவியாரிடம் இவ்விரண்டு ஆளுமைகளும் சிறப்பாகக் காணப்பட்டது. இத்தகு வல்லமை கொண்ட அண்ணாவியார் அனுருத்திரன் நாடகத்தை இளமையில் பழக்கும் போது எப்படி பழக்கியிருப்பார் என்பதனை கற்பனை செய்யத் தோன்றுகின்றது. மத்தளத்தில் பிரம்பு இருக்கும். அண்ணாவியார் சொல்லிக் கொடுக்கும் போது பிழையாகச் செய்தால், பாடினால் யாராக இருந்தாலும் பிரம்பை உருவி அடிப்பார். பழகும் நடிகர்களும் அதனை அன்புடன் ஏற்றுக் கொள்வார்கள். அடுத்த கட்டம் கவனமாகச் செய்து காட்டுவர்.

2012ஆம் ஆண்டில் பண்டாரியாவெளியில் நொண்டி நாடகம் பழக்கப்பட்டு ஜுன் 28ஆம் நாள் கோயிலில் அரங்கேற்றப்பட்டது. பின்னர் 2013ஆம் ஆண்டுவரை பல ஊர்களில் இந்நொண்டிநாடகம் மீளமீளக் களரியேற்றப்பட்டது. இது கூத்தின் பாய்ச்சலையும் சமூக அசைவியக்கத்தின் தக்க வைப்பினையும் புலப்படுத்துகின்றது. பொன்னம்பலம் அண்ணாவியார் கூத்துப் பழக்கும் போது உதவிக்காக இரண்டு அண்ணாவியார் அவ்விடத்துக்கு வந்து மத்தளத்தை மாற்றி அடிக்க உதவினர்.

ஒரு நெறியாளரின் ஆளுமையானது தன்னை அரங்க கலைக்கு அர்ப்பணித்து பலவழிகளில் நடிக்கும் களத்திற்கேற்ப நடிகரின் அசைவு, ஆட்டம், பாத்திரத்தை உள்வாங்கித் தனக்குள் கொண்டுவருதல், ஆட்டமுறைகள், முக பாவம், ஏற்ற இறக்கம், மேடைப் பொருட்களை கையாளுதல் முதலிய விடயங்களைச் சொல்லிக்கொடுப்பதாலும். அண்ணாவியாரும் இவ்வாறே தனது பயிற்றுவித்தலின் பொழுது ஆடுகளத்திற்கு ஏற்ப நடைமுறைப்படுத்தினார். கூத்துக்கலை உடம்பில் வரப்பெற்ற இவர், பழக்கும்போது மெட்டை எடுத்துக்கொடுத்து தாளத்தை மத்தளத்தில் அடித்தல், தருவை எடுத்துக்கொடுத்தல், ஆட்டத்தைப் பழக்குதல், வரவாட்டம், சண்டைக்குரிய ஆட்டம் எனப்பலவற்றை இடுப்பில் மத்தளத்தைக் கட்டிக்கொண்டு செய்து காட்டுவார். அவரது செய்கை முறைமையையும் தங்களது கற்பனை வளத்தையும் படைப்பாக்கச் சிந்தனையையும் ஒருங்கு சேர்த்தே இவரது கூத்தில் ஆடியவர்கள் வலுப்பெற்றனர். இதன் மூலமும் பொன்னம்பலம் அண்ணாவியாரின் ஆளுமை புலப்படுகின்றது.

இவர் பழக்கிய கூத்தில் ‘பப்பரவாகன்’ நாடகத்தில் ஆடிய தம்பிப்போடி பப்பரவாகன் என்றும், ‘17ம் 18ம் போரில்’ ஆடிய கிருஷ்ணப்பிள்ளை சல்லியன் திறமையான ஆட்டக்காரன் என்றும், ‘வைகுந்தத்தில்’ திரௌபதைக்கு ஆடியவர் நல்லதொரு ஆட்டக்காரர் எனவும், ‘தர்மபுத்திரன்’ நாடகத்தில் தருமருக்கு ஆடியவரை ‘தர்மர் தங்கராசா’ எனவும், விராடனுக்கு ஆடியவரை விராட வி~;வலிங்கம் எனவும், ‘வள்ளியம்மன்’ நாடகத்தில் பண்டாரம் பாலசுந்தரம் எனவும் சிறப்புப் பெயரால் கிராமத்தவர்கள் அழைக்கப்படுவதற்கு வழிப்படுத்தியவர். கிராம மக்கள் தீர்ப்பளித்தால் அது உண்மையாகவும், நேர்மையாகவும் இருக்கும். இவ்வாறான நல்ல கலைஞர்களை உருவாக்கிய வல்லான் அண்ணாவி பொன்னம்பலம். இது இவரது கூத்தரங்க நிபுணத்துவ ஆற்றலின் வெளிப்பாட்டினையே சுட்டிநிற்கின்றது.

நிர்வாகத்தில் பொன்னம்பலம் அண்ணாவியாரின் ஆளுமை வெளிப்பாடு
ஓர் அண்ணாவி தனது ஊரில் வசிக்கும் போது கூத்தாற்றுகைகளில் மாத்திரமல்ல, பல்துறை சார்ந்த செயற்பாடுகளிலும் ஆளுமையை வெளிப்படுத்துவது வழமை. ஊர்மக்களும் ஊரில் உள்ள அண்ணாவிக்குரிய இடத்தினையும், மதிப்பினையும் கொடுப்பர். பொன்னம்பலம் அண்ணாவியார் சிறந்த குடும்பத் தலைவனாக இருந்து வழிநடத்திய பெரும் மனிதர். அத்தோடு, நல்லதொரு விவசாயி. வேளாண்மைத் தொழிலில் சிறப்பான முறையில் ஈடுபட்டவர். ஆரம்பத்தில் சுற்றுச் சூழலைப் பாதிக்காதவாறு விவசாயச் செய்கையில் ஈடுபட்டார். அதற்குச் சமதையாக சிறந்ததொரு வாகன ஓட்டுனராகவும் காணப்பட்டார். தமது குடும்பத் தேவைக்கு ஏற்ப மீன் பிடிக்கும் அனுபவம் கொண்டவர். சற்று உயரமான உடற் கட்டுமானம் கொண்ட கருமை நிறத் தோற்றத்தினையுடைய இவர், எந்தத் தளர்வுமின்றி சுயமாக இயங்கியவர். வீட்டில் மாடு வளர்த்த இவர், அதனைச் துப்பரவு செய்தல், அதற்கு புல் வெட்டிப் போடுதல், பால் கறத்தல் முதலான வேலைகளில் ஈடுபடும் திறன் கொண்டவர். இவரிடம் அடிக்கடி பலர் அணுகி ஆலோசனை கேட்பர். சுயமாகத் தொழிலில் ஈடுபடும் பெருமைக்குரியவர். அண்ணாவி பொன்னம்பலம் தனக்குத் தெரியாமலே சுயக்கற்றல் திறனால் தனித்துவம் பெற்று, உள்ளூர் உற்பத்திக்குப் பங்களிப்புச் செய்தார்.

இவர் சிறந்த கோயில் தலைவராக இருந்து நிர்வாகத்தை நடத்தியவர் என்பதைப் பின்வரும் நிர்வாகப் பொறுப்புக்கள் வெளிப்படுத்துகின்றன. பண்டாரியாவெளி வம்மியடிப் பிள்ளையார் கோவிலில் தலைவராகவும், கடுக்காமுனை செட்டியடிப் பிள்ளையார் கோவிலில் நான்கு வருடம் தலைவராகவும் சிறப்பாகப் பணியாற்றியவர். தம் பணிக்காலத்தில் கோவில், சமூக அபிவிருத்திக்கும், அதன் வளர்ச்சிக்கும் உதவியவர்.
இவரது கூத்துத் தலைமுறையினர்.

அண்ணாவியாரின் ஆளுமையின் உச்சம் அடுத்ததொரு கூத்துத் தலைமுறையினை உருவாக்கியதாகும். அண்ணாவி பொன்னம்பலம் கூத்துப் பழக்கும்போது தனக்கு உதவியாக தனது மாணாக்கர்களைத் தன்னுடன் வைத்திருந்தார். இவர்கள் ஆடிப் பாடிப் பழக்கியதோடு, மத்தளமும் அடிக்கக் கற்றுக்கொண்டனர். இவர்கள் இன்று தனியே பழக்குவதற்குரிய தகுதியைப் பெற்றுச் செயற்படுகின்றனர். தான் பழக்கிய நான்கு வடமோடிக் கூத்துக்களுக்கு க.சின்னத்தம்பியை உதவிக்கு எடுத்து மத்தளம் அடிக்கும் வாய்ப்பைக் கொடுத்து அவரைப் பயிற்றுவித்தார். 2012ஆம், 2013ஆம் ஆண்டுகளில் நொண்டி நாடகம் பழக்கும்போது தென்மோடிக் கூத்திற்குரிய தாளம், அதன்கான மத்தள அடி, பாட்டு மெட்டுக்களை எடுத்தல் போன்றவற்றில் தைதேர்ந்ததைப் பார்த்தேன். இவ்வாறே நா.ராசா அண்ணாவியாரையும் வடமோடிக் கூத்து, தென்மோடிக் கூத்துக்குரிய தாளக் கட்டுக்களைப் பாடி ஆடக் கூடியவாறு தேர்ச்சிப் பெற வைத்தார் பொன்னம்பலம் அண்ணாவியார். ராசா தென்மோடியில் தனது திறனை வெளிப்படுத்தியமையை நொண்டி நாடகத்தில் காணமுடிந்தது.

கிழக்குப் பல்கலைக்கழகத்தில் நொண்டி நாடகம் 2019ஆம் ஆண்டு பழகியபொழுது அக்கூத்திற்கான உதவி அண்ணாவியாகப் பரிணமித்த திறமையான ஆட்டக்காரர் இரா.யோகிதன்; அண்ணாவி பொன்னம்பலத்தால் செதுக்கப்பட்டவர் ஆவார். இக்கூத்திற்குப் பிற்பாட்டுக்காரராக இருந்து, மேலும் ஆட்டம், தாளங்களைப் பயில உதவிய கூத்துக் கலைஞர் சி.சுந்தரலிங்கமும் பொன்னம்பலம் அண்ணாவியாரின் நொண்டி நாடகத்தில் நொண்டிக்கு ஆடி பயிற்றுவிக்கப்பட்ட மிகத்திறமையான கலைஞர் ஆவார். ‘நொண்டிச் சுந்தரலிங்கம்’ என்று சிறப்புப் பெயரால் இவர் அழைக்கப்படுவதற்குப் பொன்னம்பலம் அண்ணாவியாரே காரணமாவார்.

அண்ணாவி பொன்னம்லத்தின் பல்கலைக்கழகத் தொடர்வும் ஆட்டப்பயிற்சி வழங்கியமையும்
2019ஆம் ஆண்டில் கிழக்குப் பல்கலைக்கழக நுண்கலைத்துறையினர் ஆற்றுகை மையமாகக் கூத்தைக் கற்ற பொழுது வால்கட்டிலுள்ள அவரது வீட்டிற்குப் பல்கலைக்கழக விரிவுரையாளர்கள், மாணவர்கள் அனைவரும் சென்று பயின்றோம். பல்கலைக்கழத்தில் பழக்கிய நொண்டி நாடகம் தென்மோடிக் கூத்திற்கு அண்ணாவியாராச் செயற்பட்டவர் ப.கதிர்காமநாதன் ஆவார். மேலதிக கூத்து ஆட்டம், நிற்கும் நிலை, அசைவுகள், பாடல் பாடும் முறைகளைக் கற்பதற்கு அண்ணாவி பொன்னம்பலத்திடம் சென்றோம். இக்கூத்தில் நான் ‘நொண்டி’ எனும் பாத்திரத்தைத் தாங்கி ஆடினேன். ‘அடிப்புறத்தில் இருந்து அடிப்புறத்திற்கு’ எனும் எண்ணக்கரு இதற்கு உதவியது. எனக்கும் எனது மாணவர்களுக்கும் ஆட்டத்தாளங்களையும், விருத்தங்களையும், தருக்களையும் செம்மைப்படுத்தியமை பொன்னம்பலம் அண்ணாவியின் கூத்தாளுமையை மேம்படுத்தியது. மாணவர்களுக்கு பொன்னம்பலம் அண்ணாவியாரை மிகவும் பிடித்திருந்தது. அவரும் அரவது குடும்பத்தினரும், அவரது மருமகன் கலாநிதி முருகு தயாநிதியும் எமக்கு உணவு தந்து, உபசரித்தார்கள். பொன்னம்பலம் அண்ணாவி என்னுடைய கூத்து ஆசான் ஆவர்.

என்னுடைய முதுதத்துவமாணிப் பட்டத்திற்கான ஆய்வின் பொழுது அடிக்கடி அவரிடம் சென்று ஈழத்துக் கூத்துப்பற்றி உரையாடினேன். பல கூத்துச்சார் வழிகளைத் திறந்து விட்டார். அவரிடம் கூத்துப் பயிலும் பொழுது மத்தளத்தில் பிரம்பு இருக்கும். என்னதான் சிறப்பாகக் கூத்தர்கள் ஆடினாலும் அவரிடம் பயிலும் பொழுது பயமாக இருக்கும். அவ்வித்திலேயே ஆடிக்காட்டிப் பயிற்றுவித்துத் திருத்தும் திறன் படைத்தவர். படுவான்கரையில் தனது கூத்தாற்றலை முழுமையாக வெளிப்படுத்திய இவர், மட்டக்களப்பின் அனைத்துச் சமூகத்திலும் முக்கிய ஆளுமையாகக் காணப்பட்டார்.
படுவான்கரையில் கன்னங்குடாவிலும், கரவெட்டியிலும், விளாவட்டுவானிலும் தனித்துவமான வடமோடி, தென்மோடிக் கூத்து ஆட்ட, பாட்டுத் தனித்துவம் உள்ளது போன்று பண்டாரியாவெளி, அரசடித்தீவு, கடுக்காமுனை, அம்பிளந்துறை, மகிழடித்தீவு போன்ற கிராமங்களிலும் வடமோடி, தென்மோடி ஆட்ட, தாளங்களில் தனித்துவமும் வித்தியாசமும் உண்டு. இதனைப் பொன்னம்பலம் அண்ணாவியார் தன்னத்தே கொண்டிருந்தார். தற்பொழுது வடமோடிக் கூத்தில் கடுக்காமுனை சி.தீபன் அண்ணாவியிடம் இத்தனித்துவம் உண்டு.

எனவே, கூத்தரங்கின் உயர்வை நிலைநாட்டும் நிபுணத்துவத்தைக் கொண்டு சமூகத்தில் அங்கீகாரம் பெற்றவர் பொன்னம்பலம் அண்ணாவியார். இவர் சிறந்த கூத்து ஆட்டக்காரர்.
1. வடமோடி, தென்மோடிக் கூத்துக்களை பழக்கும் ஆளுமைக் கொண்டவர்
2. பல கூத்தர்களையும், அண்ணாவிமார்களையும் உருவாக்கியவர்
3. நல்லதொரு நிருவாகியும் தொழில் வாண்மைக் கொண்டவரும் ஆவார்
4. சுய தொழிலில் ஈடுபாடும் அதேவேளை சூழல் பாதுகாப்பினையும் மேற்கொள்பவர்.
முடிவாக
ஈழத்துக் கூத்தரங்கின் பிதாமகனாக கு. பொன்னம்பலம் அண்ணாவியார் திகழ்வது அவரது முழு கூத்தாளுமையையும், சுற்றுச் சூழல் நட்பையும், விவசாயத்தில் திறனையும் தன்னத்தே கொண்டு அர்ப்பணித்த பெரும் மனிதர் ஆவார். அத்துடன், நாட்டுக்காக உழைத்த நல்ல விவசாயியாக, பட்டிக்காரராகச் செயற்பட்ட உள்ளூர் பிரதிநிதி ஆவார்.

இலங்கை அரங்கின் கூத்தாளுமை அண்ணாவி கு.பொன்னம்பலம்
சுந்தரலிங்கம் சந்திரகுமார், முதுநிலை விரிவுரையாளர், நுண்கலைத்துறை, கலை கலாசார பீடம், கிழக்குப்பல்கலைக்கழகம், இலங்கை. [email protected].