இஸ்லாத்தில் பெண்களின் நிதி உரிமைகள்

இஸ்லாத்தில் பெண்களின் அதிக நிதி பாதுகாப்பு உறுதி செய்யப்பட்டுள்ளது. இஸ்லாத்தில் ஆண்களை விட பெண்களுக்கு அதிக நிதி பாதுகாப்பு வழங்கப்பட்டுள்ளது.

திருமண பரிசுகளைப் (மஹர்) பெறுவதற்கும், தற்போதைய மற்றும் எதிர்கால சொத்துக்களையும் வருமானத்தையும் தங்கள் சொந்த பாதுகாப்பிற்காக வைத்திருக்கவும் அவர்களுக்கு உரிமை உண்டு.

திருமணமான எந்தப் பெண்ணும் தனது சொத்து மற்றும் வருமானத்தில் இருந்து ஒரு பைசாவை கூட குடும்பத்திற்கு செலவிடத் தேவையில்லை.

திருமணத்தின் போதும், விவாகரத்திற்குப் பிறகு இத்தா (விவாகரத்திற்குப் பிறகு காத்திருப்பு காலம்) காலத்திலும் முழு நிதி உதவிக்கு அவர் உரித்துடையவராவார், மேலும் அவருக்கு குழந்தைகள் இருந்தால், அவர் குழந்தை ஆதரவுக்கும் தகுதியுடையவர்.

நிதிப் பொறுப்பு இல்லை: 

இஸ்லாத்தில் எந்த நிதிக் கடமைகளையும் பெண்கள் சுமக்கவில்லை; குடும்பத்தில் இந்த பொறுப்பை ஆண்தான் சுமக்கிறார்கள்.

திருமணத்திற்கு முன், அவளது தங்குமிடம், உணவு, உடை மற்றும் நிதி அம்சங்களை கவனித்துக்கொள்வது தந்தை அல்லது சகோதரரின் கடமையாகும், மேலும் அவள் திருமணத்திற்குப் பிறகு, அது அவளுடைய கணவர் அல்லது மகனின் கடமையாகிறது.

ஒரு பெண் வேலை செய்தால், அவள் கட்டாயப்படுத்தப்படவில்லை – அவள் சம்பாதிக்கும் அனைத்து வருமானமும் அவளுடைய சொத்து. தன் சுய விருப்பத்தின் பேரில் அதைச் செய்ய விரும்பாவிட்டால், அதிலிருந்து வீட்டிற்குச் செலவழிக்க அவள் கடமைப்பட்டவள் அல்ல.

மனைவி எவ்வளவு பெரிய செல்வச் சீமாட்டியாக இருந்தாலும், தங்குமிடம், உணவு, உடை, மனைவியின் பொருளாதார அம்சங்களை கவனித்துக் கொள்ள வேண்டிய கடமை கணவனிடம்தான் உள்ளது.

 மனைவி என்ற முறையில் அவரது சொத்து: 

இஸ்லாம் வந்ததிலிருந்து திருமணமான பெண்களுக்கு சுதந்திரமான ஆளுமையை வழங்கியுள்ளது. இஸ்லாத்தில், மணமகனுக்கு பரிசு வழங்க மணமகள் மற்றும் அவரது குடும்பத்தினருக்கு எந்த கடமையும் இல்லை.

மணமகன் தான் மணமகளுக்கு திருமணப் பரிசை (மஹர்) வழங்க வேண்டும். இந்த பரிசு அவரது சொத்தாக கருதப்படுகிறது, மணமகனுக்கோ அல்லது மணமகளின் குடும்பத்தினருக்கோ இதில் எந்த பங்கும் அல்லது கட்டுப்பாடும் இல்லை.

மணமகள் பின்னர் விவாகரத்து பெற்றாலும் தனது திருமண பரிசுகளை தக்க வைத்துக் கொள்கிறார். மனைவியின் சுதந்திரமான சம்மதத்துடன் அவள் அதிலிருந்து கொடுப்பதைத் தவிர, அவளது சொத்தில் கணவனுக்கு எந்தப் பங்கும் இல்லை.

இந்த விஷயத்தில் இஸ்லாமிய நிலைப்பாட்டை திருக்குர்ஆன் இந்த வசனத்தில் மிகத் தெளிவாகக் கூறுகிறது: “[திருமணமான பிறகு] பெண்களுக்கு அவர்களின் [திருமண] பரிசுகளை கருணையுடன் கொடுங்கள். ஆனால், அதிலிருந்து எதையாவது அவர்கள் மனமுவந்து உமக்கு விட்டுக்கொடுத்தால், அதை மனநிறைவுடனும், எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்” (அல்குர்ஆன் 4:4)

மனைவியின் சொத்தும், சம்பாத்தியமும் அவளது முழுக் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் உள்ளது, அவளுக்குப் பிறகு அவளது பயன்பாட்டிற்கும், குழந்தைகளின், பராமரிப்பும் அவளுடைய கணவரின் பொறுப்பாகும்.

மனைவி எவ்வளவு செல்வந்தராக இருந்தாலும், அவளே தானாக முன்வந்து அதைச் செய்யாவிட்டால், குடும்பத்திற்கு ஒரு இணை வழங்குநராக செயல்பட வேண்டிய கட்டாயமில்லை.

வாழ்க்கைத் துணை ஒருவருக்கொருவர் வாரிசுரிமை பெறுகிறார்கள். மேலும், இஸ்லாத்தில் திருமணமான ஒரு பெண் தனது சுயாதீனமான சட்ட ஆளுமையையும் தனது குடும்பப் பெயரையும் தக்கவைத்துக் கொள்கிறார்.

 வாரிசுரிமையாக அடைதல்:

பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பே இஸ்லாம் பெண்களுக்கு வாரிசுரிமையை வழங்கியது. திருக்குர்ஆனை ஒருவர் படித்தால் பல அத்தியாயங்களில் உள்ள பல வசனங்களில்,

ஒரு பெண் தனது அந்தஸ்தைப் பொருட்படுத்தாமல் வாரிசுரிமை பெற உரிமை உண்டு என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது; அவள் மனைவியாக இருந்தாலும் சரி, தாயாக இருந்தாலும் சரி, சகோதரியாக இருந்தாலும் சரி, மகளாக இருந்தாலும் சரி.

 பொதுவாக, ஒரு முஸ்லிம் பெண் தனது வாழ்க்கையின் அனைத்து நிலைகளிலும், ஒரு மகளாகவோ, மனைவியாகவோ, தாயாகவோ அல்லது சகோதரியாகவோ ஆதரவுக்கு உத்தரவாதம் அளிக்கப்படுகிறார்.

ஆண்களை விட பெண்களின் இந்த கூடுதல் நன்மைகள் பரம்பரையின் விதிகளால் ஓரளவு சமநிலைப்படுத்தப்படுகின்றன, இது பெரும்பாலான சந்தர்ப்பங்களில், வாரிசுரிமையில் ஆண், பெண்ணை விட இரண்டு மடங்கு பெற அனுமதிக்கிறது.

இதன் பொருள் என்னவென்றால், ஆண் அதிக மரபுரிமையைப் பெறுகிறார், ஆனால் மற்ற பெண்களுக்கு நிதி ரீதியாக பொறுப்பாவார்: மகள்கள், மனைவிகள், தாய் மற்றும் சகோதரிகள், அதே நேரத்தில் பெண் (அதாவது, ஒரு மனைவி) குறைவாக மரபுரிமையாகப் பெறுகிறார்,

ஆனால் அதன் எந்தப் பகுதியையும் தனது சொந்த வாழ்வாதாரத்திற்காக (உணவு, உடை, வீட்டுவசதி, மருந்து, முதலியன) செலவிட வேண்டிய கடமையின்றி முதலீடு மற்றும் நிதி பாதுகாப்பிற்காக அனைத்தையும் வைத்திருக்கிறார்.

குர்ஆனுக்கும் பிற நம்பிக்கைகளுக்கும் இடையிலான மிக முக்கியமான வேறுபாடுகளில் ஒன்று இறந்த உறவினரின் சொத்தில் பெண் வாரிசுரிமை குறித்த அணுகுமுறையாகும். இஸ்லாம் அனைத்து அநீதியான பழக்கவழக்கங்களையும் ஒழித்து, மற்ற மதங்களைப் போலல்லாமல் அனைத்து பெண் உறவினர்களுக்கும் வாரிசுரிமையை வழங்கியது.

அல்லாஹ் குர்ஆனில் கூறுகின்றான்: “பெற்றோரும் நெருங்கிய உறவினர்களும் விட்டுச் சென்ற சொத்தில் ஆண்களுக்கு ஒரு பங்கும், பெண்களுக்கு ஒரு பங்கும் உண்டு, அந்தச் சொத்தில் சிறியதாக இருந்தாலும் சரி, பெரியதாக இருந்தாலும் சரி – (அல்குர்ஆன் 4:7)

முஸ்லிம் தாய்மார்கள், மனைவிகள், மகள்கள் மற்றும் சகோதரிகள் இந்த உரிமைகள் இருப்பதை ஐரோப்பா அங்கீகரிப்பதற்கு பதிமூன்று நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பே வாரிசு உரிமைகளைப் பெற்றிருந்தனர். [குர்ஆன் 4:7,11,12,176] போன்ற குர்ஆனின் பல்வேறு வசனங்களில் ஏராளமான விவரங்களைக் கொண்ட ஒரு பரந்த விஷயமாக வாரிசுரிமைப் பிரிவினை உள்ளது.

பங்குகளின் பகுத்தறிவு நியாயம்:

தாய் தந்தைக்கு இணையான பங்கைப் பெறும் சந்தர்ப்பங்களைத் தவிர, பெண் பங்கு ஆணின் பாதியாக இருக்க வேண்டும் என்பது பொதுவான விதி. இந்த பொது விதி, ஆண்கள் மற்றும் பெண்கள் தொடர்பான பிற சட்டங்களிலிருந்து தனியாக எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டால், நியாயமற்றதாகத் தோன்றலாம்.

இந்த விதியின் பின்னணியில் உள்ள நியாயத்தைப் புரிந்துகொள்வதற்கு, நாம் முன்பு கூறியது போல, இஸ்லாத்தில் ஆண்களின் நிதிக் கடமைகள் பெண்களை விட அதிகமாக உள்ளன என்ற உண்மையைக் கணக்கில் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

 ஒரு மணமகன் தனது மணமகளுக்கு திருமண பரிசை வழங்க வேண்டும், இது அவரது பிரத்தியேக சொத்தாக மாறும், பின்னர் அவர் விவாகரத்து பெற்றாலும் அப்படியே இருக்கும். மணமகள் தனது மணமகனுக்கு எந்த பரிசுகளையும் வழங்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் இல்லை.

மேலும், முஸ்லிம் கணவர் தனது மனைவி மற்றும் குழந்தைகளை பராமரிக்கும் பொறுப்பைக் கொண்டுள்ளார். மறுபுறம், மனைவி இந்த விஷயத்தில் அவருக்கு உதவ வேண்டிய கட்டாயத்தில் இல்லை. கணவனுக்கு அவள் தாமாக முன்வந்து கொடுப்பதைத் தவிர அவளுடைய சொத்தும் சம்பாத்தியமும் அவள் பயன்பாட்டுக்கு மட்டுமே.

தவிர, இஸ்லாம் குடும்ப வாழ்க்கையை தீவிரமாக ஆதரிக்கிறது என்பதை உணர வேண்டும். இது இளைஞர்களை திருமணம் செய்து கொள்ள வலுவாக ஊக்குவிக்கிறது, விவாகரத்தை ஊக்கப்படுத்துகிறது, பிரம்மச்சரியத்தை ஒரு நல்லொழுக்கமாக கருதவில்லை. எனவே, உண்மையான இஸ்லாமிய சமுதாயத்தில், குடும்ப வாழ்க்கை நெறிமுறையாகவும், ஒற்றை வாழ்க்கை அரிதான விதிவிலக்காகவும் உள்ளது.

அதாவது, இஸ்லாமிய சமூகத்தில் திருமண வயதுடைய அனைத்து பெண்களும் ஆண்களும் திருமணம் செய்து கொள்கிறார்கள். இந்த உண்மைகளின் வெளிச்சத்தில், பொதுவாக முஸ்லிம் ஆண்கள், முஸ்லீம் பெண்களை விட அதிக நிதிச் சுமைகளைக் கொண்டுள்ளனர்,

எனவே பரம்பரை விதிகள் இந்த ஏற்றத்தாழ்வை ஈடுகட்டுவதற்கானவை, இதனால் சமூகம் அனைத்து பாலின அல்லது வர்க்க போர்கள் இல்லாமல் வாழ்கிறது. முஸ்லிம் பெண்களின் நிதி உரிமைகளையும் கடமைகளையும் ஒரு எளிய ஒப்பீட்டிற்குப் பிறகு, இஸ்லாம் பெண்களை நியாயமாக மட்டுமல்லாமல் தாராளமாகவும் நடத்தியுள்ளது என்று உறுதியாகக் கூறலாம்.

 ஒரு பெண்ணுக்கு கட்டாய திருமண பரிசு: 

ஒரு பெண் திருமணம் செய்து கொண்டால், அவள் வரவேற்கப்படுகிறாள். அவள் ஒரு பரிசைப் பெறுகிறாள் – அவள் ஒரு திருமண பரிசைப் பெறுகிறாள், இது அரபு மொழியில் மஹ்ர் என்று அழைக்கப்படுகிறது.

திருக்குர்ஆனில் கூறப்பட்டுள்ளதாவது: “(திருமணத்தின் போது) பெண்களுக்கு அவர்களுடைய வரதட்சணையை இலவசப் பரிசாகக் கொடுங்கள்; ஆனால், அவர்கள் தங்கள் விருப்பத்தின் பேரில் அதிலிருந்து ஏதேனும் ஒரு பகுதியை உமக்குக் கொடுத்தால், அதை எடுத்துக் கொண்டு மகிழ்ச்சியுடன் அனுபவியுங்கள்”(அல்குர்ஆன் 4:4)

 இஸ்லாத்தில் திருமணம் நடைபெற மஹ்ர் கட்டாயம். இருப்பினும், இஸ்லாத்தில், மஹருக்கு குறைந்த வரம்பு இல்லை, அல்லது மேல் வரம்பு இல்லை – ஆனால் இஸ்லாம் கீழ் மஹ்ரை ஊக்குவிக்கிறது,

ஏனெனில் ஒரு ஊதாரி மஹர் தம்பதியருக்கு (மற்றும் கணவர் மட்டுமல்ல) சுமையாக இருக்கும், மேலும் அவர்கள் எதிர்மறையான சமநிலையுடன் அல்லது குறைந்தபட்சம் நிதி ரீதியாக சோர்வடைவார்கள்.

முஸ்லிம் சமூகங்களுக்குள் ஊடுருவிய பல்வேறு கலாச்சாரங்கள் உள்ளன, அவை பிரச்சினையை மாற்றியமைத்து, திருமணத்தின் நிதிக் கடமைகளை மனைவி (இருக்க) மற்றும் அவரது குடும்பத்தினரின் தோளில் சுமக்கச் செய்துள்ளது.

மனைவியிடம் நேரடியாகவோ அல்லது மறைமுகமாகவோ வரதட்சணை கேட்பது இஸ்லாத்தில் தடை செய்யப்பட்டுள்ளது. இருப்பினும், பெண்னின் பெற்றோர் தங்கள் சொந்த விருப்பத்தின் பேரில் அவளுக்கு ஏதாவது கொடுத்தால், அது ஏற்றுக்கொள்ளப்படுகிறது – ஆனால் நேரடியாகவோ அல்லது மறைமுகமாகவோ கோருவது அல்லது கட்டாயப்படுத்துவது இஸ்லாத்தில் தடைசெய்யப்பட்டுள்ளது.