உடலுக்குத் தீங்கிழைக்கும் பொருட்களைத் தடுக்க செய்ய வேண்டியது என்ன?

கூல்-லீப், ஹான்ஸ், குட்கா மற்றும் பிற மெல்லும் புகையிலை மற்றும் பட்டணம் பொடி உள்ளிட்ட பொருட்களின் விற்பனை குறிப்பாக குழந்தைகள் மற்றும் இளைஞர்களின் நல்வாழ்வுக்கு கடுமையான அச்சுறுத்தலை ஏற்படுத்துகிறது, அவர்கள் இந்தப் பொருட்களின் போதை மற்றும் தீங்கான விளைவுகளுக்குப் பாதிக்கப்படுகின்றனர். இவைகள் போதை மற்றும் அழிவுக்குரிய அமைதியான நுழைவாயிலாகும். இது பெரும்பாலும் பிற தீங்கு விளைவிக்கும் மருந்துகளுக்கு ஒரு வாசலாக செயல்படுகிறது மற்றும் சமூகத்தில் வன்முறை மற்றும் அமைதியின்மைக்குத் தூண்டுகோலாகவும் இருக்கிறது.

கூல்-லீப், ஹான்ஸ், குட்கா மற்றும் இதேபோன்ற உடலுக்குத் தீங்கிழைக்கும் பொருட்களின் பரவலான பயன்பாடு வாய்வழி புற்றுநோய்கள், ஈறு நோய்கள் மற்றும் பிற உயிருக்கு ஆபத்தான சுகாதாரச் சீர்கேட்டை உருவாக்குவதோடு உடல்நலத்திற்கும் குறிப்பிடத்தக்க அளவில் பாதிப்பிற்கு வழிவகுக்கிறது. குறிப்பாக குழந்தைகள், திரைப்படங்கள், பெற்றோர்கள் அல்லது சகாக்களின் அழுத்தம் காரணமாக இந்த அச்சுறுத்தலுக்குப் பலியாகின்றனர். இந்த அபாயங்கள் இருக்கிற போதிலும், இவைகள் மாநிலத்தின் பெரும்பாலான பகுதிகளில் தொடர்ந்து அணுகக் கூடியதாக இருப்பது கவலை அளிப்பதாகவே உள்ளது, இது பொது சுகாதாரம் பேணுதலை குறைவாக பிறர் மதிப்பிடுவதற்கும் காரணமாக அமைகிறது.

தற்போது, கூல்-லீப், ஹான்ஸ், ​​குட்கா, பான் மசாலா மற்றும் பிற மெல்லும் புகையிலை பொருட்கள் உள்ளிட்ட உடலுக்குத் தீங்கிழைக்கும் பொருட்கள் உணவு பாதுகாப்புத் துறையின் கீழ் உள்ளன. இருப்பினும் வளர்ந்து வரும் இப்பிரச்சினையைத் தீர்க்க, மேற்கொள்ளும் நடவடிக்கைகள் போதுமானதாக இல்லை என்பதே எதார்த்தம். அவற்றைத் தடுக்க கடுமையான சட்டங்கள் மற்றும் விதிமுறைகளை அமல்படுத்த தமிழ்நாடு அரசை நாம் வலியுறுத்தலாம். தமிழ்நாடு பொது சுகாதாரச் சட்டம் அல்லது தமிழ்நாடு எச்சில் துப்புதல் மற்றும் புகைத்தல் சட்டம், 2002 இன் கீழ் நிரந்தர மற்றும் விரிவான தடை விதிக்க அவசியத்தை ஏற்படுத்த வேண்டும். இதன் வழியாக இன்றைய இளைய சமுதாயத்தினரின் ஆரோக்கியத்தைப் பாதுகாக்க உத்திரவாதப்படுத்த முடியும்.

நேரில் கண்ட நிகழ்வு

சமீபத்தில் நேரில் கண்ட நிகழ்வு ஒன்றை இங்கு சுட்டிக் காட்டுவது பொருத்தமாக இருக்கும். பள்ளி படிக்கும் பையன் ஒருவன், தனது நண்பனோடு இருசக்கர வாகனத்தில் வந்தவன், பேருந்து நிறுத்தம் அருகே இறங்கினான். பொது மக்கள் பலரும் பரபரப்பாக இயங்கிக் கொண்டிருக்கும் அவ்வேளையிலும், எதிரே உள்ள கடையில் பத்து ரூபாய் நோட்டை கொடுத்து, டி.எஸ். பட்டணம் பொடி பாக்கெட் ஒன்றை வாங்கினான். மீதி சில்லறையைப் பெற்றுக் கொண்டவனை கவனித்தேன்.

கடையை விட்டு தள்ளி வந்தவன், சாலையோரத்தில் நின்று கொண்டவன், அத்தனை பேர்கள் தன்னைக் கடந்து போய்க் கொண்டிருக்கும் போதும், எவ்வித கூச்சநாச்சமும் இல்லாமல், அந்தப் பட்டணம் பொடி பாக்கெட்டை கிழித்து கொஞ்சம் தன் கையில் தட்டிக் கொண்டான். எதிரே பேருந்திற்காக நின்று கொண்டிருக்கும் மக்களை வேடிக்கைப் பார்த்தவாறு தன் கையிலுள்ள பொடியை இரண்டு விரல்களால் கூட்டிப் பிடித்து எடுத்துக் கொண்டு, தன் பற்களுக்கு இடையில் அப்படியே தடவிக் கொண்டான். பின்னர் அந்தப் பாக்கெட்டை உதறி எடுத்து மடித்து பைக்குள் வைத்துக் கொண்டான்.

தன்னைச் சுற்றி இத்தனை மக்கள் இருக்கிறார்கள். அவர்கள் தன்னை வேடிக்கைப் பார்ப்பார்கள் என்ற கூச்சமும் இல்லாமல் பொது வெளியில் இச்செயலை செய்கிறான் என்றால் இதற்கு முன்னர் பலமுறை அவன், அப்படிச் செய்திருக்கக்கூடும் என்று யூகிக்க முடிகிறது. அப்பையனுக்கு பதினைந்து வயதுக்குள்தான் இருக்கும். அப்படியானால் தினமும் அந்தப் பட்டணம் பொடியை பயன்படுத்தும் பழக்கம் இருப்பதால்தான் அந்தச் செயலை பலரின் முன்னிலையில் சர்வ சாதாரணமாக செய்ய முடிகிறது. அந்தப் பையன் அந்த இடத்தை விட்டு கடந்து போய்விட்டான். ஆனால் அந்நிகழ்வை கண்ட என்னால் சாதாரணமாகக் கடந்து போக முடியவில்லை. அந்தளவுக்கு தன்னை அப்பையன் பழக்கப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறான் என்று நினைத்தேன்.

கடைகளில் திண்பண்டங்களை பாக்கெட்டுகளில் தொங்கவிட்டு விற்பனை செய்வது போல பட்டணம் பொடிப் பாக்கெட்டுகளை பொது வெளியில் விற்பனை செய்வதும், அதை யார் என்ன பயன்பாட்டிற்காக வாங்குகிறார்கள் என்ற கட்டுப்பாடு இல்லாமல், வெறுமனே விற்பனை என்ற இலக்கை மட்டும் வைத்துக் கொண்டு, அவற்றை விற்பனை செய்வதும் கேள்விக்கு உட்படுத்த வேண்டியதிருக்கிறது. இவற்றை நெறிப்படுத்த வேண்டிய அவசியமும் இருக்கிறது.

முன்பெல்லாம் வயதான பாட்டிமார்கள் யாராவது ஒன்றிரண்டு பேர்கள், பல் வலி என்றால் இதுபோன்ற பட்டணம் பொடிகளை தங்களுடைய பற்களுக்கு இடையே தடவிக் கொள்வார்கள். ஆனால் இன்று இளம் வயதினர், பள்ளி செல்லும் வயதுடையவர்கள் சர்வ சாதாரணமாக வாங்கி அவற்றைப் பயன்படுத்துகிறார்கள் என்றால், அவர்கள் அவற்றிலிருந்து ஒருவித போதை உணர்வைப் பெறுகிறார்கள் என்றே புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. அப்பழக்கம் தொடர்ச்சியாக இருப்பதால்தான், வயதில் மூத்தவர்கள் புகையிலை, ஹான்ஸ், குட்கா போன்றவற்றைப் பயன்படுத்துவது போல இளம் வயதினரும் பயன்படுத்த தொடங்கி விட்டார்கள். அப்பழக்கத்திற்கு அவர்கள் தங்களை தொடக்கத்தில் பழக்கப்படுத்திக் கொள்பவர்கள், நாட்கள் செல்லச் செல்ல அப்பழக்கத்திற்கு அடிமையாகிப் போகிறார்கள் என்றுதான் எண்ணத் தோன்றுகிறது.

இதுபோன்ற உடலுக்குத் தீங்கிழைக்கும் பொருட்களை கடைகளில் வைத்து விற்பனை செய்பவர்களுக்கு நன்றாகவே தெரியும். அதை வாங்குபவர்கள் யார்? அவர்கள் என்ன பயன்பாட்டிற்காக வாங்குகிறார்கள் என்பதெல்லாம்? அவர்களைப் பொறுத்தவரை விற்பனை செய்தால் போதும் என்ற மனநிலைக்கு வந்துவிடுகிறார்கள். இன்னும் சிலர் நாம் கொடுக்காவிட்டாலும், வேறு ஏதேனும் ஒரு கடையில் அதை வாங்கிப் பயன்படுத்தத்தான் போகிறார்கள் என நினைத்து, அவர்கள் அந்த வாடிக்கையாளர் யாராக இருந்தாலும் தக்க வைக்கவே நினைக்கிறார்கள்.

புரியாத பெயர்கள்

சக வயதுடையவர்கள் அதிலும் இளம் வயதினர் பலரும் உடலுக்குத் தீங்கிழைக்கும் பொருட்களைப் பயன்படுத்தும் போது அவர்களுக்குள், மாற்றுப் பெயர்களை வைத்துக் கொண்டு அழைப்பதும் இயல்பாக உள்ளது. அந்த வார்த்தைகள் அவர்களுக்குள்ளாக இருக்கும் குறிச் சொல் என்று புரிந்து கொள்ளலாம்.

எடுத்துக்காட்டாக, ஹான்ஸ் என்கிற புகையிலையை சிறுசிறு பஞ்சு போன்று வடிவமைப்பு செய்து பாக்கெட்டுக்குள் அடைத்திருக்கும் பொருளை தலையணை என்று குறிப்பிடுகிறார்கள். அது பார்க்க தலையணை போன்ற வடிவத்தில் இருப்பதால் இந்தப் பெயர். அதேபோல டி.எஸ். பட்டணம் பொடியை உருண்டை என்று சொல்கிறார்கள். அந்தப் பட்டணம் பொடியை கையில் தட்டி, உருண்டைப் பிடித்து கடவாய் அல்லது பற்களுக்கு இடையே பூசிக் கொள்வதால், அதற்கு உருண்டை என்று பெயர். இப்படி ஒவ்வொன்றிற்கும் விசித்திரமான பெயர்களை தேர்ந்தெடுத்து அவர்களுக்குள் புரியும் வண்ணம் அழைத்துக் கொள்கிறார்கள். அதுவும் குறிப்பிட்ட வயதினருக்குள் மட்டுமே அழைத்துக் கொள்கிறார்கள். இதையெல்லாம் சரியாக நாம் உள்வாங்கிக் கொண்டால்தான், அல்லது இளைய தலைமுறையினரின் வார்த்தைப் பயன்பாட்டை விளங்கிக் கொண்டால்தான் அவற்றின் பயன்பாட்டைத் தடுக்கவும், கட்டுப்படுத்தவும் முடியும்.

கல்விக் கூடங்களில் முன்னெடுக்கப்பட வேண்டியவை

அனைத்து வகை அரசுப் பள்ளிகளிலும் பெற்றோர்களின் பங்களிப்பை உறுதிசெய்யும் வகையில் கல்வி உரிமைச் சட்டத்தின் அடிப்படையில், பள்ளி மேலாண்மைக் குழுக்கள் கட்டமைக்கப்பட்டு அவை செயல்பட்டு வருகின்றன. இக்குழுவானது பள்ளியில் பயிலும் குழந்தைகளின் உரிமைகள், பாதுகாப்பு, கற்றல், நலன், அவர்களின் மீதான அக்கறை சார்ந்த விசயங்களை மையப்படுத்தியே செயல்படுகிறது. அதனால் குழந்தைகளின் அனைத்து விதமான நலன் மற்றும் அக்கறை சார்ந்த காரியங்களையும் உள்ளடக்கிய ஒன்றாக உடலுக்குத் தீங்கிழைக்கும் பொருட்களைப் பயன்படுத்துவது இருப்பதால், பள்ளி மேலாண்மைக் குழுவின் பணிகளில் மிக முக்கிய ஒன்றாக இது இருக்கிறது. இதை உணர்ந்தே அரசுத் தரப்பில் ஒருங்கிணைந்த பள்ளிக் கல்வி சார்பில், கடந்த 25-10-2024 அன்று அனைத்து வகை அரசுப் பள்ளிகளில் பள்ளி மேலாண்மைக் குழுக்கூட்டம் நடைபெறுவது தொடர்பாக கூடுதல் கூட்டப் பொருள் சேர்க்கை (Addendum)- சார்பு. மாநிலத் திட்ட இயக்குநரின் செயல்முறைகள் பார்வை 1. இன்படி குறிப்பிட்டு அனுப்பப்பட்டது. அதன்படி பள்ளி மேலாண்மைக் குழுவின் கூட்டத்தின், கூட்டப் பொருள் (அ) போதைப் பொருள் இல்லாத தமிழ்நாடு (Drug Free Tamil Nadu) குறித்து விவாதிக்கவும், தீர்மானம் நிறைவேற்றவும் வழிகாட்டுதல்கள் அனுப்பப்பட்டது. அதன்படி அனைத்து வகை பள்ளிகளில் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது.

அரசின் வழிகாட்டுதல்களில் சொல்லப்பட்டது என்ன?

பள்ளி மேலாண்மைக் குழுவில் தீர்மானங்கள் நிறைவேற்ற உரிய கருத்துருக்கள் வழங்கியது என்ன என்பதைப் பார்ப்போம்.

சமூக சீர்கேடுகளில் போதைப் பொருள் பயன்பாடு மிக முக்கியமானதாக உள்ளது. எதிர்கால நற்சமூகத்தை உருவாக்கும் உயரிய பணியினைப் பள்ளிகள் மேற்கொள்கிறது என்றால் அது மிகையாகாது. ஆரோக்கியமான மாணவர் சமூகத்தை சீரழிக்கும் போதைப் பொருள்கள் பயன்பாடு மற்றும் அவற்றால் ஏற்படும் சமூக சீர்கேடுகள் குறித்த விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்துவதன் மூலம் எதிர்கால சமூகம் போதைப் பொருள் பயன்பாடு இல்லாத சமூகமாக உருவாகும். இதனை உறுதிசெய்ய பள்ளி மேலாண்மைக் குழு உறுப்பினர்கள் எவ்வாறு கீழ்க்காண் செயல்பாடுகளில் உதவ முடியும் என்பதை விவாதித்து தீர்மானமாக நிறைவேற்ற வேண்டும்.

1. பள்ளிகளில் போதைப் பொருள் பயன்பாடு எதிர்ப்பு மன்றங்களை (Antidrug club) உருவாக்கப்படுவதை பள்ளி மேலாண்மைக் குழு உறுதி செய்ய வேண்டும். அக்குழுவில் பள்ளி மேலாண்மைக் குழுவிலிருந்து ஒருவர் உறுப்பினராக பங்கேற்பதை உறுதி செய்ய வேண்டும்.
2. ஒவ்வாரு நாளும் பள்ளி வளாகம் முழுவதும் குறிப்பாக கழிவறைகள், விளையாட்டு மைதானம், பள்ளியின் சுற்றுச் சுவரின் இருபுறங்களிலும் புகையிலை, கூல்-லிப், சிகரெட் போன்ற பொருட்கள் கிடக்கின்றனவா? என கண்காணிக்க வேண்டும்.
3. பள்ளி அருகில் வாசலில் கடைகளில் விற்கும் பொருட்கள் என்னென்ன என குழுவாக முன்னறிவிப்பு இல்லாமல் சென்று கவனித்தும், போதைப் பொருட்களை பயன்படுத்தும் மாணவர்களை அடையாளம் காணப்படும் பட்சத்தில் பள்ளியளவில் ஆசிரியர் ஒருங்கிணைப்பாளருக்கு தெரியப்படுத்த வேண்டும்.
4. பார்வை-2-இல் போதை எதிர்ப்பு மன்றச் செயல்திட்டங்களில் (2024-2025) கொடுக்கப்பட்டுள்ள செயல்பாடுகளை நடைமுறைப்படுத்த பள்ளியுடன் இணைந்து, அனைத்துப் பெற்றோர்களுக்கான விழிப்புணர்வு நிகழ்ச்சிகளை ஏற்பாடு செய்வதன் மூலம் மாணவர்களின் உடல், மனநலப் பாதுகாப்பை மேம்படுத்த பள்ளி மேலாண்மைக் குழு உதவ வேண்டும்.

மேற்கண்ட வழிகாட்டுதல்கள் படி தீர்மானம் நிறைவேற்றுவது மட்டும் இந்தப் பிரச்சனையை சரிசெய்துவிட முடியாது. அதேநேரத்தில் அதுதொடர்பாக அந்தந்தப் பள்ளி அளவில் முன்னெடுக்கப்பட்ட நடவடிக்கைகள் குறித்த அறிக்கைகளை பகிர்ந்து கொள்ளும் போது இன்னும் பயனுள்ளதாக இருக்கும். அதுசார்ந்த நடவடிக்கைகள் நேர்மறையான எண்ணத்தை பொதுச் சமூகத்தினரிடையே தோற்றுவிக்கும். அதோடு பள்ளிகளில் போதைப் பொருள் பயன்பாடு எதிர்ப்பு மன்றங்களின் செயல்பாடுகளை வலுவாக முன்னெடுக்கவும், அதுதொடர்பான நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ளவும் அரசும் பொதுச் சமூகத்தினரும் ஒத்துழைக்க வேண்டும். அப்போதுதான் இவை வெறுமனே ஏட்டளவில் நிறைவேற்றப்பட்ட தீர்மானங்களாக இல்லாமல் செயல் வடிவத்திற்கு வரும்.

நாம் செய்ய வேண்டியது என்ன?

பள்ளிகளை சுற்றியுள்ள கடைகளில் உடலுக்குத் தீங்கிழைக்கும் பொருட்கள் விற்பனை செய்வதை தடுத்தால் மட்டும் போதாது. ஊருக்குள், நகருக்குள் என எல்லா இடங்களிலும் அதன் விற்பனையை கட்டுக்குள் கொண்டு வந்தால்தான் இவற்றைத் தடுக்க முடியும். ஏனெனில் பெரும்பாலான வீடுகளில் வயதானவர்களின் பெயர்களைச் சொல்லியே இளம் வயதினர் கடைகளில் வாங்கிப் பயன்படுத்துகிறார்கள். அதற்குக் காரணம் சில இடங்களில் பெற்றோர்களும், அல்லது அவர்களின் உறவினர்களும் குறிப்பிட்ட உடலுக்குத் தீங்கிழைக்கும் பொருட்களை வாங்கிவரச் சொல்லும் நிகழ்வுகள் அரங்கேறுகின்றன. அதைத் தனக்குரிய வாய்ப்பாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டு, இளம் வயதினரும் பயன்படுத்தத் தொடங்கி விடுகிறார்கள். கடைக்காரர்களும் அந்த இளம் வயதினர், வழக்கமாக அவர்களுடைய உறவினர்களுக்குத்தானே வாங்குகிறார்கள் என்று எந்தவொரு மறுப்பும் இல்லாமல் கொடுத்தனுப்பும் நிகழ்வும் நடக்கிறது.

இந்த விவகாரத்தைப் பொறுத்தவரை பெற்றோர் முதல் சமூக அமைப்பில் உள்ள பல்வேறு நபர்களிடமும் மனதளவில் மாற்றம் வரவேண்டும். அப்போதுதான் அவர்கள் இளம் வயதினரை இதுபோன்ற பொருட்களை வாங்குவதற்காக பணிக்கப்பட மாட்டார்கள். அதோடு கடைகளில் விற்பனை செய்கிறவர்களும் பெரியவர்களைத் தவிர இளம் வயதினருக்கு, உடலுக்குத் தீங்கிழைக்கும் பொருட்களை விற்பனை செய்யாத பட்சத்தில் இச்செயலை தடுக்க முடியும். அதோடு உடலுக்குத் தீங்கிழைக்கும் பொருட்களின் விற்பனையும் படிப்படியாக குறையும். பின்னர் அடியோடு இதுபோன்றவற்றின் பயன்பாடு குறைய வாய்ப்பிருக்கிறது. இதன் அடுத்தகட்டமாக இளம் தலைமுறையினரை உடலுக்குத் தீங்கிழைக்கும் பொருட்களின் பயன்பாட்டிலிருந்து பாதுகாக்கவும் முடியும். இத்தகைய செயலை முன்னெடுக்க பொதுச் சமூகமும் இணைந்து செயல்பட்டால்தான் சாத்தியப்படுத்தலாம்.

இதன் வழியாக நல்ல உடல் நலமும், மன நலத்துடனும் தங்களின் கற்றல் செயல்பாட்டினை மாணவர்கள் தொடர முடியும். அதன் தொடர்ச்சியாக ஆரோக்கியமான சமூகத்தை நாம் படைக்கவும் கூடும். இதைத் தீவிரமாக நடைமுறைப்படுத்த அரசும் பொதுச் சமூகமும் தீவிர முயற்சிகளை மேற்கொள்ள அக்கறை காட்டினால்தான் இதெல்லாம் சாத்தியப்படும். இல்லையென்றால் இதுவும் வெறுமனே விழிப்புணர்வுப் பிரச்சாரம் போன்று வலுவிழந்து போக வாய்ப்பிருக்கிறது. அது நம் நோக்கமல்லவே? ஆகவே நாம் செய்ய வேண்டியதை இணைந்து முன்னெடுத்துச் செயல்படுத்துவோம்!

– மு.தமிழ்ச்செல்வன்